متروپلیزم – Metropolism (تمرکززدائی ؛ مقدمه - 7)

هشدار یک مرد آگاه -        
دانشمند "جیمزهانسن" اگرچه اولین شخصی نبود که به تغییرات نامتعارف آب وهوایی زمین پی برد، اما دستکم اولین کسی بود که زنگ خطر را به صدا درآورده به شکل صریح و بسیار بسیار جدی این موضوع را به گوش همگان رسانید که؛            
"ای مردم هشیار باشید!...زمین در شرف نابودیست" 

متن سخنرانی جیمز هانسن در سال 2012 میلادی (TED) :       
من بعنوان یک دانشمند محتاط و کم گو از وسط آمریکا چه چیزی را میدانم که باعث دستگیر شدن من در حالیکه در مقابل کاخ سفید اعتراض میکردم میشود؟          
و شما چه میکردید اگر آنچه را که من میدانم میدانستید؟            
اجازه دهید با اینکه من چگونه به این نقطه رسیدم شروع کنیم ؛   
من به قدر کافی خوش شناس بودم که در زمانی بزرگ شوم ، که برای فرزند یک کشاورز مستاجر مشکل نبود که راه خودش را به دانشگاه باز کنه. و من واقعا خوش شانس بودم که به دانشگاه آیوا جایی که من توانستم تحت نظر پروفسور جیمز ون آلن ، کسی که تجهیزاتی برای اولین ماهواره ایالات متحده ساخت، تحصیل کنم. پروفسور ون آلن در مورد مشاهدات زهره به من گفت که در آنجا تشعشع مایکروویو شدیدی وجود دارد...        
آیا این بدین معناست که درکره زهره یونیسفر وجود دارد؟           
یا اینکه سیاره زهر بسیار داغ است؟       
جواب صحیح این بود که ونوس(سیاره زهره) بسیار داغ است و این توسط فضاپیماهای"ونرا" کشور اتحاد جماهیر شوروی سابق تائید شد -900- درجه فارنهایت. و این گرما توسط یک لایه ضخیم دی اکسید کربن داغ نگه داشته شده است. من خوش شانس بودم که به ناسا بپیوندم و با موفقیت بتوانم پیشنهاد یک آزمایش پرواز به زهره را بدهم. تجهیزات ما تصویری از پوشش روی زهره گرفتند که معلوم شد که این مه دود(دخان)، ابری از اسید سولفوریک است. اما در حالی که تجهیزات ما در حال ساخت بود، من درگیر نتایج ناشی از گازهای گلخانه ای بر روی زمین شدم :        
" زیرا ما متوجه شدیم که ترکیب اتمسفرما تغییر کرده است!..."
سرانجام، من به عنوان یک محقق اصلی آزمایش ونوس استعفاء دادم. زیرا یک سیاره در حال تغییر ، در مقابل چشمان ما جالب تر و مهم تر است. آنهم تغییراتی که بر همه بشریت تاثیر میگذارد. برای بیش از یک قرن اثرات گازهای گلخانه ای به خوبی درک شده است. فیزیکدان بریتانیایی ، جان تینبال، در سال ۱۸۵۰ یک آزمایشگاه برای اندازگیری پرتو مادون قرمز، که همان گرما است ایجاد کرد. او نشان داد که گازهایی مثل دی اکسید کربن گرما را جذب میکنند، اینها مثل یک پتو که سطح زمین را گرم میکند، عمل میکنند.   
من با دانشمندان دیگری کار کردم تا مشاهدات آب و هوایی کره زمین را تجزیه و تحلیل کنیم. در سال ۱۹۸۱، ما یک مقاله در مجله ساینس منتشر کردیم و نتیجه گیری کردیم که 0.4 درجه گرمتر شدن زمین در قرن گذشته با اثر پدیده گلخانه‌ای که در نتیجه افزایش گاز دی‌اکسید‌کربن پیش می‌آید، همخوانی دارد. و این در اثرافزایش گاز گلخانه ای دی اکسید کربن بوده است. زمین به احتمال زیاد در دهه هشتاد گرم شده و گرم شدن باعث ایجاد اختلالات آب و هوایی بصورت تصادفی( رندم) تا پایان قرن ادامه خواهد یافت .

ما همچنین گفتیم که در قرن بیست و یکم ما شاهد تغییر مناطق آب و هوایی خواهیم بود، که مناطقی از آمریکای شمالی و آسیا را مستعد خشکسالی میکند، لایه های یخ ها را فرسایش میدهد و سطح آب دریاها بالا می آید و مسیر دریای شمال غربی «نورت وست» را به قطب شمال باز خواهد کرد . تمامی این تغییرات یا اتفاق افتاده اند و یا در راه هستند.. این مقاله در صفحه اول نیویورک تایمز گزارش شده بود و منجر به شهادت من در کنگره در دهه 1980 میلادی شد. در این شهادت من بر اینکه گرم شدن زمین هردو چرخه جریان آب زمین را شدیدا بالا میبرد، تاکید کرده بودم. از یک طرف موج گرما و خشکسالی ، (که مستقیما از اثرگرمایشی زمین هست)، واز طرف دیگر چونکه یک اتمسفر گرم بخارآب بیشتری را با انرژی نهفته خود نگه میدارد، بارش باران پدیده ای بسیار گسترده و شدیدتر خواهد شد و طوفان های قوی تر و سیل های عظیم تری خواهد آمد.     
غوغا و جنجال گرمایش زمین به امری وقت گیر تبدیل شد و مرا از انجام کار علمی بازداشت تا حدودی به دلیل آنکه من شکایت کردم، که کاخ سفید شهادت مرا تغییر داده است. بنابر این من تصمیم گرفتم که به عقب برگردم و کار صرفا علمی را انجام دهم و این گفتگو را ترک کرده و برای دیگران باقی بگذارم.         
۱۵ سال بعد، شواهد گرمایش زمین بسیار قوی تر شد و بیشتر آن وقایع(تغییرات آب و هوائی ناشی از پدیده گرمایش زمین) که ما در آن مقاله در سال ۱۹۸۱ پیش بینی کرده بودیم، به حقیقت پیوست. من این افتخار را داشتم که دو مرتبه با رئیس سازمان تغیرات آب و هوایی صحبت کنم.         
"اما سیاست های انرژی همچنان بر روی پیدا کردن انرژیهای فسیلی متمرکز بودند!..."        
و سپس ما دارای دو نوه شدیم، سوفی و کانر. من تصمیم گرفتم که در آینده آنها نگویند، که "پدر بزرگمان فهمید که چه اتفاقی در حال وقوع بود اما او این را روشن نکرد."  بنابراین من تصمیم گرفتم، یک بحث عمومی در انتقاد از فقدان یک سیاست انرژی مناسب ، داشته باشم. در دانشگاه آیوا درسال ۲۰۰۴ و در نشست سالیانه اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سال ۲۰۰۵ سخنرانی داشتم.
"این منجر به تماس هایی ازطرف کاخ سفید و مقر ناسا به من شد و به من گفته شد که من نمی توانم هر نوع بحث و یا صحبتی با رسانه ها بدون تایید صریح ناسا داشته باشم!..."        
بعد از آن من درباره محدودیت قائل شده برایم (توسط ناسا) را به نیویورک تایمز اطلاع دادم، و ناسا مجبور شد که سانسور را پایان دهد. اما این پی آمدهایی را در بر داشت. من برای توجیه سخنرانی‌هایم از اولین جمله بیانیه ماموریت ناسا، "برای درک و محافظت از سیاره زمین،" استفاده میکردم.خیلی زود این جمله از بیانیه ماموریت حذف شد و دیگر هیچوقت دوباره پدیدار نشد. در طی چند سال بعد، من بیشتر و بیشتر تلاش کردم تا در باره ضرورت تغییر سیاستهای انرژی گفتگو کنم ، در حالی که هنوز روی فیزیک و تغییرات آب و هوایی تحقیق میکردم.